1 Postea elapsis pluribus mensibus, cum esset beatus Franciscus apud ecclesiam Sancte Marie de Portiuncula iuxta cellam post domum in via, et ille frater locutus est iterum ei de psalterio,
2 Cui beatus Franciscus dixit: “Vade et facias inde sicut dixerit tibi minister tuus”.
3 Quo audito, frater ille cepit redire per viam unde venerat.
4 Beatus Franciscus autem remanens in via cepit considerare id quod dixerat illi fratri,
5 et statim clamavit post ipsum dicens: “Exspecta me, frater, exspecta!”
6 et sic ivit usque ad ipsum dicens illi: “Revertere mecum, frater, et ostende michi locum, ubi dixi tibi, quod faceres de psalterio, sicut diceret tibi minister tuus”.
7 Et pervenientibus ad locum ubi dixerat illi verbum illud, beatus Franciscus inclinavit se coram fratre et stans genu flexo dixit:
8 “Mea culpa, frater, mea culpa, quoniam quicumque vult esse frater minor, non debet habere nisi tunicas sicut Regula sibi concedit et cordam et femoralia et, qui necessitate manifesta coguntur vel infirmitate, calciamenta”.
9 Unde quotquot fratres veniebant ad ipsum pro huiusmodi ad habendum consilium eius, tale responsum exhibebat illis.
10 Quapropter dicebat: “Tantum scit homo de scientia, quantum operatur; et tantum est religiosus bonus orator, quantum ipse operatur”,
11 ac si diceret: “Bona arbor non in alio quam in fructu cognoscitur (cfr. Mat 12,33; Luc 6,44)”.