1
1 In magno maris periculo positi quidam nautae, cum per milliaria decem a portu Barulitano distarent, ingravescente nimium tempestate, iam de vita dubii ancoras submiserunt.
2 Verum spiritu procellarum (cfr. Ps 10,7) mari ferventius tumescente, fractis funibus et relictis ancoris, incerto et inaequali cursu per aequora vagabantur.
3 Tandem nutu divino mari placato, ad resumendas ancoras, quarum funes superius enatabant, toto se conamine paraverunt.
4 Cumque id perficere propriis viribus non valerem, plurimorum Sanctorum invocato subsidio multisque iam sudoribus liquescentes, nec unam per totam diem resumere potuerunt.
5 Aderat autem nauta quidam, Perfectus nomine, sed moribus imperfectus, qui cum irrisione quadam dixit ad socios: ”Ecce, Sanctorum omnium invocastis auxilium, et, ut videtis, nullus est, qui succurrat.
6 Invocemus istum Franciscum, qui novellus est Sanctus, si quo modo in mare se mergat et ancoras perditas reddat”.
7 Consenserunt ceteri, non irrisorie, sed veraciter suasioni Perfecti, et ipsius obiurgantes irrisorium verbum, firmaverunt cum Sancto spontaneum votum;
8 statimque in momento sine aliquo adminiculo nataverùnt ancorae super aquas, quasi ferri natura versa foret in ligneam levitatem.
2
1 Peregrinus quidam, invalidus corpore propter febris peracutae symptomata, quam fuerat ante perpessus, navi quadam subvectus, de ultramarinis partibus veniebat.
2 Ferebatur autem et ipse ad beatum Franciscum praecipuo devotionis affectu et eum sibi apud caelestem Regem elegerat advocatum.
3 Cum igitur necdum perfecte liber a morbo, sitis angustiaretur ardoribus, deficiente iam aqua, coepit alta voce clamare: ”Ite fidenter, haurite poculum mihi, quia beatus Franciscus vasculum meum aqua replevit”.
4 Mirum certe! Invenerunt vas aqua repletum, quod fuerat ante vacuum derelictum.
5 Alio vero die, cum tempestate suborta operiretur navis fluctibus (cfr. Mat 8,24) et procellis quateretur pervalidis, ita ut iam naufragare timerent, coepit idem infirmus subito clamore vociferari per navem:
6 ”Surgite omnes”, inquit, ”et beato Francisco venienti occurrite! Ecce, ad salvandum nos adest”,
7 sicque cum voce magna et lacrimis in faciem procidens, adoravit (cfr. Luc 5,12; Ioa 9,38).
8 Statim ad Sancti visionem omnem sospitatem resumpsit infirmus, et maris fuit tranquillitas (cfr. Mat 8,26) subsecuta.
3
1 Frater Iacobus Reatinus, cum in navicula parva fluvium quemdam cum aliis fratribus pertransiret, sociis primo super ripam positis, postremo se ad exitum praeparabat.
2 Sed modico illo ligno per infortunium revoluto, rectore natante, frater mersus est in profundum.
3 Invocabant fratres extra positi affectuosis precibus beatum Franciscum, et ut filio succurreret, lacrimosis gemitibus supplicabant.
4 Submersus etiam frater de ventre gurgitis nimis immensi, cum ore non posset, corde clamabat, ut poterat, implorans pii Patris subsidium.
5 Et ecce, auxiliante sibi beati Patris praesentia, per profundum sicut per aridam ambulabat, et demersam naviculam capiens, cum ea pervenit ad littus.
6 Mirabile dictu! Vestimenta eius madidata non sunt, nec aquae gutta proximavit ad tunicam.
4
1 Frater Bonaventura nomine, cum duobus viris per lacum quemdam navigans, confracta ex parte navicula propter aquae influentis impetum, demersus est cum navi et sociis in profundum.
2 Cum autem de lacu miseriae (cfr. Ps 39,3) misericordem Patrem Franciscum invocarent cum multa fiducia, superenatavit subito aqua plena navicula, et cum eis, Sancto praebente ducatum, salubriter devenit ad portum.
3 Sic et quidam frater de Esculo, submersus in flumine, sancti Francisci meritis exstitit liberatus.
4 Sed et in lacu Reatino cum quidam viri et mulieres in consimili essent periculo constituti, ad invocationem nominis sancti Francisci de aquarum multarum (cfr. Ps 31,6) periculoso naufragio salubriter evaserunt.
5
1 Quidam nautae Anconitani, procellosa tempestate iactati, submersionis periculum iam videbant.
2 Cumque sic desperati de vita sanctum Franciscum suppliciter invocarent, lumen in navi magnum apparuit, et cum ipso lumine tranquillitas concessa divinitus, ac si beatus vir sua miranda virtute et ventis imperare posset et maris.
3 Quantis autem miraculorum prodigiis beatus hic Pater in mari claruerit et clarescat, quoties ibidem opem tulerit desperatis, nullatenus credo possibile per singula enarrare.
4 Nec mirum, si iam regnanti in caelis collatum est imperium super aquas, cui et in hac mortalitate degenti omnis corporea creatura ad suam refigurata originem mirabiliter serviebat.