166
1 Nituntur proinde creaturae omnes vicem amoris rependere sancto, et gratitudine sua pro meritis respondere; blandienti arrident, roganti annuunt, obediunt imperanti.
2 Placeat paucorum relatio.
3 Tempore infirmitatis oculorum, coacto ut mederi sibi pateretur, vocatur ad locum chirurgicus.
4 Veniens igitur, ferreum instrumentum ad cocturas faciendas defert, iubetque igni submitti, donec igniatur et ipsum.
5 At beatus pater, corpus iam horrore concussum confortans, sic alloquitur ignem: “Frater mi ignis, caeteris rebus aemulandi decoris, virtuosum, pulchrum et utilem te creavit Altissimus (cfr. Sir 1,8.9).
6 Esto mihi in hac hora propitius (cfr. Gen 33,10), esto curialis! quia olim te dilexi in Domino.
7 Precor magnum Dominum qui te creavit (cfr. Ps 47,2; Deut 32,6), ut tuum modo calorem temperet, quo suaviter urentem valeam sustinere”.
8 Oratione finita, crucis signo ignem consignat, et deinceps intrepitus perstat.
9 Sumitur in manibus candens et torridum ferrum, fugiunt fratres humanitate victi, laetus et alacer ferro se obicit sanctus.
10 Profundatur crepitans ferrum in tenera carne, et ab aure usque ad supercilium tractim coctura protrahitur.
11 Quantum irrogaverit ignis ille dolorem, eius, qui melius novit, sancti verba testantur.
12 Nam reversis qui fugerant fratribus, subridens dixit pater: “Pusillanimes et modici (cfr. 1The 5,14; Mat 14,31) cordis, quare fugistis?
13 In veritate dico vobis (cfr. Luc 4,25), nec ignis ardorem sensi, nec ullum carnis dolorem”.
14 Et conversus ad (cfr. Luc 7,44) medicum: “Si non est”, inquit, “caro bene decocta, imprime iterum!”.
15 Expertus medicus dissimiles casus in simili facto, divinum hoc miraculum extulit, dicens: “Dico vobis, fratres, vidi mirabilia hodie (cfr. Luc 5,26)”.
16 Credo ad innocentiam primam redierat, cui, cum volebat, mansuebantur immitia.