220
1 Episcopus Assisinas ad ecclesiam Sancti Michaelis tunc temporis causa peregrinationis perrexerat.
2 Cui, cum inde rediens Beneventi hospitatus fuisset, beatus pater Franciscus, nocte sui transitus, per visionem apparuit dixitque ad eum: “Ecce, pater, mundum relinquens, ad Christum vado (cfr. Ioa 16,28)”.
3 Mane surgens (cfr. Gen 24,54), episcopus sociis narravit quae vidit, et accito notario, diem transitus notavit et horam.
4 Multumque inde tristis effectus, irrigatus lacrimis, dolebat se patrem amisisse praecipuum.
5 Sicque ad terram suam reversus (cfr. Ps 145,4), et cuncta per ordinem (cfr. Est 15,9) refe-rens, super dona sua Domino gratias inexplebiles egit (cfr. Act 27,35).
De canonizatione et translatione sancti Francisci.
220a
1 In nomine Domini Iesu (cfr. 1Cor 6,11). Amen. Anno incarnationis eiusdem MºCCºXXVIº, IIIIº nonas Octobris, die quo praedixerat, expletis XX annis ex quo perfectissime adhaesit Christo, Apostolorum vitam et vestigia sequens (cfr. 1Pet 2,21) apostolicus vir Franciscus, vitae mortalis compedibus absolutus, feliciter migravit ad Christum,
2 et sepultus apud civitatem Assisii tot et tantis mirabilibus ac variis coepit ubique miraculis coruscare, ut brevi in tempore, magnam partem orbis ad novi saeculi admirationem adduceret.
3 Cum iam in diversis partibus nova miraculorum luce inclaresceret, et undique qui se ipsius beneficio a suis cladibus liberatos gaudebant concurrerent, dominus papa Gregorius, cum esset Perusii cum cardinalibus universis et aliis ecclesiarum praelatis, super canonizationem eius coepit habere tractatum.
4 Concordantes igitur, pariter idipsum dixerunt omnes.
5 Legunt et approbant miracula quae per servum suum Dominus fuerat operatus, summisque praeconiis vitam beati patris et conversationem extollunt.
6 Convocantur primum ad tantam solemnitatem principes terrae (cfr. Ps 148,11), et omnis frequentia praelatorum, cum infinita populi multitudine, constituta die, cum beato papa Assisii civitatem ingreditur, ut ibi ob maiorem reverentiam sancti, canonizatio celebretur eiusdem.
7 Venientibus autem cunctis ad locum, tam solemni occursui praeparatum, praedicat primitus populo universo (cfr. Heb 9,19) papa Gregorius et affectu mellifluo nuntiat magnalia Dei (cfr. Sir 18,5).
8 Sanctum quoque patrem Franciscum nobilissimo sermone colaudat et conversationis eius annuntians puritatem lacrimis madidatur.
9 Igitur sermone finito, protensis ad caelum manibus (cfr. 2Mac 3,20; 14,34), voce altisona clamavit papa Gregorius...