Caput CXV - De cuiusdam boni fratris exemplo et de more fratrum antiquorum.
155
1 Affirmabat Minores fratres novissimo tempore (cfr. Iudas 18) idcirco a Domino missos (cfr. Ioa 1,6), ut peccatorum obvolutis caligine lucis exempla monstrarent.
2 Suavissimis dicebat se repleri odoribus (cfr. Ex 29,18; Ioa 12,3) et unguenti pretiosi (cfr. Mat 26,7) virtute liniri, cum sanctorum fratrum per orbem distantium audiebat magnalia (cfr. Act 2,11).
3 Accidit quemdam fratrem Barbarum nomine, coram quodam nobili viro de insula Cypri, semel in fratrem alium verbum iactare (cfr. Iob 18,2) iniuriae.
4 Qui cum ex verbi conflictu laesum aliquantulum cerneret fratrem, asinino stercore sumpto, in suimet accensus vindictam ori proprio illud conterendum immittit dicens:
5 “Stercus commasticet lingua, quae in fratrem meum iracundiae venenum effudit (cfr. Prov 23,32)”.
6 Aspiciens hoc miles stupore attonitus, nimium aedificatus discessit, et ex tunc se et sua liberaliter fratrum voluntati exposuit.
7 Hoc omnes fratres infallibiliter ex more servabant, ut si quis eorum alteri verbum quandoque turbationis inferret, protinus in terra prostratus (cfr. 2Mac 10,4), laesi pedem vel inviti beatis osculis demulceret.
8 Exsultabat sanctus in talibus, cum suos filios audiebat ex se ipsis exempla sanctitatis educere, benedictionibus omni acceptione dignissimis (cfr. 1Tim 1,15) fratres illos accumulans, qui verbo vel opere (cfr. Col 3,17) ad Christi amorem inducerent peccatores.
9 Animarum zelo, quo perfecte repletus erat (cfr. Act 5,17), volebat sibi filios vera similitudine respondere.