Caput XLIX - Exemplum cuiusdam qui sua parentibus, non pauperibus tribuit, quem sanctus reprobavit.
80
1 Docebat sanctus venientes ad Ordinem ante tradere mundo libellum repudii (cfr. Mat 5,31), prius sua foris, postea se intus Deo offerre (cfr. Heb 9,14).
2 Nonnisi expropriatos et nihil penitus retinentes ad Ordinem admittebat, tum propter verbum sancti Evangelii (cfr. Mat 19,21), tum ne forent in scandalum (cfr. Ps 105,36) loculi reservati.
81
1 Contigit in Marchia Anconitana, post praedicationem sancti, venire quemdam ad ipsum, humiliter introitum Ordinis postulantem.
2 Ad quem sanctus: “Si vis Dei pauperibus (cfr. Iac 2,5) iungi, mundi pauperibus prius tua distribue (cfr. 1Cor 13,3)”.
3 Quo audito, perrexit homo et ductus amore carnali, sua suis dispersit, nihilque pauperibus (cfr. Ps 111,9).
4 Factum est cum rediret, et liberalem munificentiam sancto referret, irridens pater dixit: “Vade viam tuam, frater musca, quoniam nondum existi de domo et cognatione tua (cfr. Gen 12,1).
5 Consanguineis tuis tua dedisti, et defraudasti pauperes (cfr. Sir 34,25), dignus non es (cfr. Mat 8,8) pauperibus sanctis.
6 Incepisti a carne, ruinosum fundamentum spirituali fabricae collocasti (cfr. Sap 4,3)”.
7 Redit animalis homo (cfr. 1Cor 2,14) ad suos et repetit sua (cfr. Luc 6,30), quae pauperibus derelinquere nolens, virtutis propositum citius dereliquit.
8 Multos hodie talis miseranda distributio fallit, temporali exordio vitam beatam quaerentes.
9 Neque enim quisquam propterea se Deo consecrat (cfr. Iudc 16,17) ut suos divites faciat (cfr. Prov 10,22), sed ut pretio miserationis peccata redimens (cfr. Ex 13,13), fructu boni operis vitam acquirat (cfr. Rom 2,7; Phip 1,22).
10 Saepe etiam, ‘si fratres egerent’, potius ad alios recurrere quam ad intrantes Ordinem docuit, primo quidem propter exemplum, deinde ad vitandam omnem turpis commodi speciem.