1 Fratres, qui sunt ministri et servi aliorum fratrum, visitent et moneant fratres suos et humiliter et caritative corrigant eos, non praecipientes eis aliquid, quod sit contra animam suam et regulam nostram.
2 Fratres vero, qui sunt subditi, recordentur, quod propter Deum abnegaverunt proprias voluntates.
3 Unde firmiter praecipio eis, ut obediant suis ministris in omnibus quae promiserunt Domino observare et non sunt contraria animae et regulae nostrae.
4 Et ubicumque sunt fratres, qui scirent et cognoscerent, se non posse regulam spiritualiter observare, ad suos ministros debeant et possint recurrere.
5 Ministri vero caritative et benigne eos recipiant et tantam familiaritatem habeant circa ipsos, ut dicere possint eis et facere sicut domini servis suis;
6 nam ita debet esse, quod ministri sint servi omnium fratrum.
7 Moneo vero et exhortor in Domino Jesu Christo, ut caveant fratres ab omni superbia, vana gloria, invidia, avaritia (cfr. Lc 12,15), cura et sollicitudine huius saeculi (cf Mt 13,22), detractione et murmuratione, et non curent nescientes litteras, litteras discere;
8 sed attendant, quod super omnia desiderare debent habere Spiritum Domini et sanctam eis operationem,
9 orare semper ad eum puro corde et habere humilitatem, patientiam in persecutione et infirmitate
10 et diligere eos qui nos persequuntur et reprehendunt et arguunt, quia dicit Dominus: Diligite inimicos vestros et orate pro persequentibus et calumniantibus vos (cf Mt 5,44).
11 Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum caelorum (Mt 5,10). 12 Qui autem perseveraverit usque in finem hic salvus erit (Mt 10,22).