1 Interrogatus semel a quodam fratre cur fratres sic a sua cura rejecerat et alienis eos tradiderat manibus, quasi ipsi ad eum nullatenus pertinerent, respondit: 2 “Fili mi, ego fratres diligo sicut possum, sed si mea sequerentur vestigia (cfr. 1Pet 2,21), ipsos utique plus amarem, nec me illis redderem alienum. 3 Nam sunt quidam de numero praelatorum qui ad alia trahunt eos, proponentes illis antiquorum exempla, et parum mea monita reputantes, sed quid et qualiter ipsi nunc agant in fine clarius apparebit”.
4 Et parum post, cum infirmitate nimia gravaretur, in vehementia spiritus (cfr. Ps 47,8) in lectulo se direxit, et clamans dixit: “Qui sunt isti qui religionem meam et fratres meos de manibus meis rapuerunt (cfr. Ioa 10,28)? 5 Si ad generale capitulum venero, ego eis ostendam qualem habeam voluntatem!”.