1 Unde quodam tempore, cum aliquantulum convaluisset de quadam maxima infirmitate, consideravit et visum fuit ei quod habuisset aliquantulam pitantiam in illa infirmitate, licet parum comederet, quoniam propter multas et varias et longas infirmitates comedere non poterat.
2 Exurgens quadam die, cum non esset de febre quartana liberatus, fecit populum Assisii ad predicationem in platea convocari.
3 Cumque finisset predicationem, precepit illis ut nullus recederet donec ad ipsos reverteretur.
4 Et intrans in ecclesiam Sancti Ruphini in confessione cum fratre Petro Cathanii, qui primus minister generalis electus fuit ab ipso et cum allis quibusdam fratribus, precepit fratri Petro ut quicquid vellet sibi de se dicere et facere, obediret sibi et non contradiceret ei.
5 Et ait ei frater Petrus: “Frater, nec possum nec debeo aliud velle nisi quod tibi placet de me et te”.
6 Et exuens se tunicam beatus Franciscus precepit fratri Petro ut duceret eum cum corda quem habebat in collo nudum coram populo, et alii fratri precepit ut acciperet unam scutellam plenam cinere et ascenderet locum ubi predicaverat et prohiceret et spargeret cinerem illum super caput eius;
7 sed frater ille ex pietate et compassione, que motus est super ipsum, sibi non obedivit.
8 Et surgens frater Petrus ducebat illum, sicut illi preceperat, fortiter plangendo et alii fratres cum ipso.
9 Et factum est dum reversus fuisset ita nudus coram populo ad locum ubi predicaverat, dixit: “Vos creditis me esse sanctum hominem et alii, qui meo exemplo seculum derelinquunt, et intrant Religionem fratrum et vitam.
10 Sed Deo et vobis confiteor, quoniam in ista mea infirmitate comedi carnem et brodium carnium conditum”.
11 Et ceperunt fere omnes plangere ex pietate et compassione ipsius, maxime quia tunc erat magnum frigus et tempus hiemale et nondum erat a febre quartana liberatus.
12 Et percutiebant pectora sua accusantes seipsos et dicentes: “Si iste sanctus de justa et manifesta necessitate cum tanta verecundia corporis se accusat,
13 cuius vitam novimus, quem propter superfluitatem abstinentie et austeritatem quem habuit ab initio sue conversionis ad Christum contra corpus suum cernimus vivum in carne iam quasi premortua,
14 quid faciemus et nos miseri qui toto tempore vite nostre viximus et voluimus vivere secundum voluntatem et desideria carnis (cfr. Eph 2,3; Gal 5,16)?”.