1
1 Comitissa quaedam in Sclavonia, sicut nobilitate illustris, sic et aemula probitatis, erga sanctum Franciscum devotione flagrabat, erga Fratres vero sedula pietate.
2 Tempore partus duris pervasa doloribus, tanta fuit molestata angustia, ut prolis futurus ortus praesens videretur matris occasus.
3 Non videbatur infantem eniti posse ad vitam, nisi exspiraret e vita, nec tali nisu parere, sed perire.
4 Subvenit cordi eius sancti Francisci fama, virtus et gloria (cfr. Apoc 19,1), excitatur fides, inflammatur devotio.
5 Convertit se ad auxilium efficax, ad fidum amicum, ad devotorum solatium, refugium afflictorum:
6 “Sancte Francisce”, inquit, ”pietati tuae supplicant omnia ossa mea (cfr. Ps 34,10), et mente voveo quod explicare non possum”.
7 Mira celeritas pietatis! Finis dicendi finis fuit dolendi, parturiendi meta, pariendi principium.
8 Statim enim omni cessante pressura, partum edidit cum salute.
9 Non fuit immemor voti, non propositi refuga.
10 Ecclesiam quamdam pulchram construi fecit et constructam ad Sancti honorem fratribus assignavit.
2
1 In partibus Romanis mulier quaedam, Beatrix nomine, vicina partui, cum per dies quatuor foetum in ventre portaret exstinctum, multis infelix agitabatur angustiis et exitialibus doloribus urgebatur.
2 Mortuus foetus matrem cogebat ad mortem, et nondum in lucem proditum abortivum, publicum matris periculum pariebat.
3 Tentabat medicorum auxilium, sed omne humanum remedium laborabat in vanum (cfr. Ps 126,1).
4 Sic de primis maledictionibus copiosius aliquid declinarat in miseram, ut, sepulcrum facta conceptus, sepulcrum pro certo proximum exspectaret (cfr. Ier 20,17; Iob 3,21.22).
5 Fratribus tandem Minoribus per internuntios tota se devotione committens, suppliciter aliquid de sancti Francisci reliquiis fide plena poposcit.
6 Contigit, nutu divino aliquantulum inveniri de chorda, qua fuerat Sanctus quandoque praecinctus.
7 Mox, ut super dolentem posita chorda fuit, omnis facillime solutus est dolor, mortis causa mortuus foetus emissus, pristina sanitas restituta.
3
1 Cuiusdam de Carvio nobilis viri uxor, Iuliana nomine, pro filiorum morte annos trahebat lugubres et continue infelices deplorabat eventus, pro eo quod omnes quos cum pressura portaverat filios, modico interiecto tempore, cum vehementiore dolore sepulturae tradiderat.
2 Cum igitur quatuor mensium conceptum haberet in utero (cfr. Mat 1,23) magisque propter eventus praeteritos de conceptae prolis sollicitaretur obitu quam de ortu, beatum Patrem Franciscum pro vita nondum nati foetus fideliter precabatur.
3 Ecce autem, nocte quadam dormienti sibi mulier quaedam apparebat in somnis (cfr. Mat 1,20), formosum puerulum gestans in manibus, illumque laetissime offerebat eidem.
4 Cum vero illa recipere recusaret, quem statim formidabat amittere, mulier illa subiunxit: ”Secure suscipias, quia quem, tuo moerori compatiens, sacer mittit Franciscus, vita vives et sospitate gaudebit”.
5 Statim evigilans mulier intellexit per ostensam sibi caelitus visionem, beati Francisci sibi adesse suffragium, et ex tunc abundantiore completa laetitia, pro suscipienda prole iuxta promissum multiplicavit preces et vota promisit.
6 Impletum est denique tempus pariendi, et peperit (cfr. Luc 1,57) femina masculum, qui iuvenilis robore florens aetatis, tamquam per beati Francisci merita fomentum susciperet vitae, incitamentum parentibus praebuit ad Christum et Sanctum eius devotioris affectus.
7 Simile quiddam huic in Tiburis civitate beatus Pater effecit.
8 Cum enim mulier quaedam filias plurimas peperisset, desiderio prolis fatigata virilis, apud sanctum Franciscum preces ingeminavit et vota.
9 Concepit igitur eius meritis mulier illa, et geminos ei parere dedit qui pro uno fuerat exoratus.
4
1 Apud Viterbium partui propinqua mulier morti propinquior censebatur, visceralibus tormentata doloribus et tota calamitosa infortuniis mulierum.
2 Cumque naturae succumbente virtute, omnis deficeret artis industria, invocato beati Francisci nomine, liberata confestim mulier, partum salubriter terminavit;
3 sed assecuta quod voluit et oblita beneficii, quod accepit honori Sancti non deferens, die natalis ipsius ad opera servilia (cfr. Lev 23,7) manus extendit (Prov 31,20).
4 Et ecce, subito dextrum brachium ad laborem extensum inflexibile remansit et aridum.
5 Quod cum studeret ad se revocare cum altero, ultione consimili et illud exaruit.
6 Timore igitur divino correpta, mulier redintegravit votum usumque membrorum, quem propter ingratitudinem amiserat et contemptum, per misericordis et humilis Sancti merita, cui se iterato devovit, recuperare promeruit.
5
1 Mulier quaedam de partibus Aretinis, cum per septem dies partus discrimina sustineret, et iam in nigredinem versa, desperata esset ab omnibus, votum fecit beato Francisco et eius coepit morienis auxilium invocare.
2 Emisso autem voto, celeriter obdormivit viditque in somnis (cfr. Gen 28,12) beatum Franciscum se dulciter alloquentem ac requirentem, utrum faciem ipsius agnosceret, et an antiphonam illam Virginis gloriosae: ”Salve, Regina misericordiae” sciret ad honorem eiusdem Virginis recitare.
3 Qua respondente, se habere notitiam de utrisque: ”Incipe”, ait Sanctus, ”antiphonam sacram, et antequam compleas, paries cum salute”.
4 Ad hanc vocem evigilavit mulier et cum timore coepit dicere: ”Salve, Regina misericordiae”.
6 Cumque illos misericordes oculos precaretur fructumque commemoraret uteri virginalis, continuo cunctis liberata pressuris, infantem peperit speciosum, gratias agens Reginae misericordiae, quae per beati Francisci merita ipsius dignata fuerat misereri.