1 In illis autem diebus et in eadem cella ubi beatus Franciscus hec verba dixerat domino Bonaventure, quodam sero, cum propter infirmitatem stomachi evomere vellet, accidit ei, ut magna vi quam sibi fecit in evomendo, evomeret sanguinem, et sic per totam noctem usque in hora matutinali sanguinem evomuit.
2 Cumque socii cernerent ipsum pre debilitate et dolore infirmitatis quasi iam mori, cum multo dolore et lacrimarum effusione dixerunt ad illum:
3 “Pater, quid faciemus? Benedicas nobis et ceteris fratribus tuis.
4 Insuper relinque fratribus tuis aliquod memoriale tue voluntatis ut, si Dominus de hoc seculo te voluerit evocare, semper fratres tui dicere valeant et in memoria habeant: Pater noster hec verba reliquit filiis et fratribus suis in morte sua”. 5 Ille autem dixit eis: “Vocate michi fratrem Benedictum de Piratro”.
6 Erat ille frater sacerdos, discretus, sanctus et antiquus in Religione, qui aliquando in cella illa celebrabat beato Francisco; quoniam, licet esset infirmus, semper, cum poterat, libenter et devote missam audire volebat.
7 Cumque ille venisset ad ipsum, ait illi beatus Franciscus: “Scribe qualiter benedico cunctis fratribus meis, qui sunt in Religione et qui venturi erunt usque ad finem seculi”.
8 Nam mos erat beati Francisci ut semper in capitulis fratrum, cum fratres insimul convenirent, in fine capituli benediceret et absolveret omnes fratres presentes et alios qui erant in Religione, et benedicebat etiam omnibus qui venturi erant ad Religionem istam;
9 et non tantum in capitulis sed etiam multotiens benedicebat fratribus omnibus qui erant in Religione et qui venturi erant.
10 Et ait illi beatus Franciscus: “Quoniam propter debilitatem et dolorem infirmitatis loqui non valeo, breviter in istis tribus verbis patefacio fratribus meis voluntatem meam,
11 videlicet: ut in signum memorie mee benedictionis et mei testamenti semper diligant se ad invicem,
12 semper diligant et observent dominam nostram sanctam paupertatem,
13 et ut semper prelatis et omnibus clericis sancte matris Ecclesie fideles et subiecti existant”.
14 Monebat autem ut timerent et caverent sibi fratres a malo exemplo;
15 maledicebat omnes insuper, qui pravis et malis exemplis suis provocarent homines ad blasphemandum Religionem et vitam fratrum et sanctos et bonos fratres, qui inde verecundantur et affliguntur.