1 Alio tempore ibat per civitatem Assisii et ibant cum illo multi homines; et quedam vetula paupercula petiit sibi helemosinam amore Dei, et ipse statim dedit ei mantellum quem habebat ad dorsum.
2 Et statim confessus est coram ipsis, quod habuerit inde vanam gloriam.
3 Et multa alia exempla hiis similia, que vidimus et audivimus nos qui fuimus cum ipso (cfr. 2Pet 1,18), nec possemus dicere, quia longum esset scribere et enarrare.
4 In hoc autem summum et precipuum studium habuit beatus Franciscus, ut non esset ipocrita coram Deo.
5 Et licet suo corpori propter eius infirmitatem [esset] necessaria pitantia, tamen inde considerabat fratribus et aliis de se bonum exemplum semper exhibere, ut tolleret eis occasionem murmurandi et mali exempli,
6 quod malebat patienter et libenter sustinere corporis necessitates et sustinuit usque ad diem mortis sue, quem sibi satisfacere, licet secundum Deum et bonum exemplum illud facere potuisset.