68
1 Transeunte aliquando viro Dei (cfr. Iudc 13,6.8) cum socio per Apuliam prope Barum, invenit in via bursam magnam, denariis tumescentem, quae funda negotiatorum vocabulo nuncupatur.
2 Monetur a socio sanctus et instanter inducitur, ut bursa tollatur e terra, et pecunia pauperibus erogetur.
3 Attollitur pietas in egenis, et in erogatione ipsius misericordia commendatur.
4 Recusat sanctus id penitus se facturum, et commentum affirmat fore diaboli.
5 “Non licet”, inquit, “fili, alienum auferre; peccati poena, non meriti gloria est aliena donare”.
6 Recedunt de loco, festinant iter perficere coeptum (cfr. Iudc 19,14). Sed nondum quiescit frater, vacua pietate delusus; addit adhuc (cfr. 2Re 5,22) praevaricationem suggerere.
7 Acquiescit sanctus redire ad locum, non ut fratris impleat votum (cfr. Num 15,8), sed ut fatuo divinum ostendat mysterium (cfr. Dan 2,29).
8 Advocat iuvenem quemdam, qui supra puteum sedebat (cfr. Ioa 4,6) in via, ut in ore duorum vel trium testium (cfr. Mat 18,16) Trinitatis clareat sacramentum.
9 Reversis iam tribus ad fundam, denariis eam tumidam vident.
10 Prohibet sanctus quemquam illorum appropinquare, ut orationis virtute daemonis prodatur fallacia.
11 Recedens inde, quantum iactus est lapidis (cfr. Luc 22,41), orationi sacrae incumbit.
12 Rediens ab oratione, iubet fratrem levare bursam, quae, ipso exorante, pro pecunia colubrum continebat.
13 Tremit frater et stupet, et nescio quid iam praesentiens, alia quam solito animo volvit.
14 Timore tandem obedientiae sanctae dubietatem abigens cordis, bursam manibus capit.
15 Et ecce serpens non modicus de bursa exsiliens, diabolicam deceptionem fratri monstravit.
16 Et ait sanctus ad eum: “Pecunia servis Dei (cfr. Gen 50,17), o frater, nihil aliud est quam diabolus et coluber venenosus”.