1 Factum est autem, dum appropinquaret tempus congruum pro infirmitate oculorum curanda, discessit beatus Franciscus de loco illo, licet in oculis esset valde infirmus,
2 habens in capite quoddam magnum caputium sicut fratres fecerant sibi, et pannum de lana et lino consutum cum caputio ante oculos, quoniam lumen diei respicere et videre non poterat pre magnis doloribus ex infirmitate oculorum provenientibus,
3 et perduxerunt eum socii eius in equitatura apud heremitorium Fontis Columbarum prope Reate, ad habendum consilium cum quodam medico Reate qui noverat oculorum infirmitati medicinari.
4 Cumque illuc veniret medicus ille, dixit beato Francisco quod volebat facere cocturam super maxillam usque ad supercilium illius oculi, qui erat infirmior altero; sed beatus Franciscus nolebat incipere curam nisi veniret frater Helias.
5 Cumque expectaret ipsum et non veniret, quia propter multa impedimenta que habuit venire non potuit, et ipse dubitabat incipere curam;
6 sed necessitate coactus, maxime propter obedientiam domini episcopi Hostiensis et generalis ministri, proposuit eis obedire, licet satis grave illi esset de se habere huiusmodi sollicitudines.
7 Et propterea volebat ut minister eius illud ageret.