1 Alio tempore dum maneret apud ecclesiam Sancte Marie de Portiuncula, quedam mulier vetula et paupercula, que habebat duos filios in Religione fratrum venit ad locum illum querens aliquam helemosinam beato Francisco, maxime quia illo anno non habebat unde vivere posset.
2 Beatus Franciscus dixit fratri Petro Cathanii, qui erat tunc generalis minister: “Possumusne habere aliquid ut demus illi matri nostre?”.
3 Quoniam matrem alicuius fratris suam et aliorum omnium fratrum de Religione dicebat esse.
4 Respondit ei frater Petrus: “In domo non habemus aliquid quod possimus sibi dare, maxime quia vellet talem helemosinam ut possit inde habere sui corporis necessaria.
5 In ecclesia habemus solummodo unum Novum Testamentum, in quo lectiones legimus ad matutinum”.
6 Nam illo tempore fratres breviaria non habebant, sed nec multa psalteria.
7 Dixit autem ad eum beatus Franciscus: “Da matri nostre Novum Testamentum, ut vendat ipsum pro sua necessitate; et credo firmiter quod magis placebit Domino et beate Virgini matri sue quam si in ipso legeretis”.
8 Et sic dedit illi.
9 Nam illud potest dici et scribi de beato Francisco, quod dicitur et legitur de beato Iob: Ab utero matris mee egressa est et crevit mecum miseratio (cfr. Iob 31,18).
10 Unde nobis qui cum ipso fuimus (cfr. 2Pet 1,18), non solum ea que ab aliis de eius caritate et pietate erga pauperes intelleximus, sed que oculis nostris vidimus (cfr. 1Ioa 1,1), longum esset scribere et narrare.