1 Quodam tempore, cum iret beatus Franciscus per quadam provinciam predicando, accidit ut obviaret cuidam pauperculo homini; et, dum consideraret magnam eius paupertatem, dixit socio suo:
2 “Magnam verecundiam intulit nobis paupertas istius et multum reprehendit paupertatem nostram”.
3 Respondit socius eius et dixit ei: “Quomodo, frater?”.
4 At ille: “Magna verecundia est michi, cum invenio aliquem qui sit pauperior me, cum sanctam paupertatem elegerim pro mea domina et pro meis deliciis et divitiis spiritualibus et corporalibus;
5 et vox ista insonuerit toti mundo, scilicet quod professus sum paupertatem coram Deo et hominibus.
6 Quapropter debeo inde verecundari, cum invenio aliquem hominem qui sit pauperior me”.