108
1 Non solum in praesentia virtuosa erant verba Francisci, sed per alios quandoque transmissa vacua non redibant (cfr. Is 55,11).
2 Accidit siquidem ipsum ad civitatem Aretii devenire quandoque, cum, ecce, tota civitas (cfr. Mat 8,34) intestino bello quassata, propinquum sui minabatur excidium.
3 Hospitatus itaque vir Dei in burgo extra civitatem, videt supra terram illam daemones exsultantes, et cives ad civium exitia succendentes.
4 Vocans autem fratrem Silvestrum nomine, virum Dei (cfr. 1Re 9,7) dignae simplicitatis, praecepit ei dicens (cfr. Gen 28,1): “Vade ante portam civitatis, et ex parte omnipotentis Dei (cfr. Sap 7,25) daemonibus praecipe, ut tam cito exeant civitatem (cfr. Mat 10,11)!”.
5 Festinat pia simplicitas ad obedientiam prosequendam, et praeoccupans in laudem faciem Domini (cfr. Ps 94,2), clamat ante portam valenter (cfr. Dan 3,4): “Ex parte Dei et iussu patris nostri Francisci, procul hinc discedite (cfr. 1Esd 6,6), daemones universi!”.
6 Redit ad pacem paulo post civitas, et civilitatis in se iura magna tranquillitate custodiunt.
7 Unde postmodum praedicans eis beatus Franciscus, in principio praedicationis dixit:
8 “Vobis sicut quondam diabolo subiugatis et vinctis daemonum loquor, quos tamen scio cuiusdam pauperis precibus liberatos”.