1 Alia vice, cum fecit quadragesimam apud montem Alverne, quadam die, cum socius eius in hora comestionis accenderet ignem in cella ubi comedebat, accenso igne, venit ad beatum Franciscum ad cellam ubi orabat et iacebat secundum consuetudinem, ad legendum sibi sanctum Evangelium quod in missa illo die dicebatur:
2 quoniam beatus Franciscus semper, cum non posset audire missam, volebat audire Evangelium illius diei antequam comederet.
3 Cumque veniret ad comedendum beatus Franciscus in cella, ubi ignis erat accensus, flamma iam ignis ascenderat culmen celle, et ipsam comburebat, socius autem eius sicut poterat cepit ipsum extinguere, sed solus non poterat;
4 beatus vero Franciscus nolebat iuvare ipsum, sed tulit quandam pellem, quam tenebat super se de nocte, et ivit in silvam.
5 Fratres de loco, licet manerent remote a cella, quoniam cella longe erat a loco fratrum, ut senserunt quod cella arderet, venerunt et extinxerunt ipsum.
6 Beatus Franciscus reversus est postea ad comedendum.
7 Post comestionem dixit socio suo: “Istam pellem nolo amodo habere super me, quoniam propter avaritiam meam nolui ut frater ignis ipsam comederet”.