1 Cum sanctissimus pater noster Franciscus apud ecclesiam Sancte Marie de Portiuncula, quodam tempore, moraretur et solitus esset die quolibet post comestionem contra otiositatis vitium cum suis fratribus in opere aliquo laborare,
2 considerans pro se et suis fratribus, ne bonum, quod Domino cooperante (Mar 16,20) lucrarentur tempore orationis, post orationem per verba otiosa vel inutilia amittere possent, ad evitandum lapsum verborum otiosorum (cfr. Mat 12,36) vel inutilium, talia ordinavit et a fratribus observanda mandavit:
3 “Si quis fratrum, vacans vel operans aliquid inter fratres verbum aliquod otiosum (cfr. Mat 12,36) protulerit vel inutile, teneatur semel dicere Pater noster, laudando Deum in principio et in fine ipsius orationis, tali scilicet conditione quod, si forte sui conscius prius se culpaverit de commisso, ipsum Pater noster pro anima sua dicat cum Dei Laudibus ut est dictum.
4 Si autem ab aliquo fratrum prius inde fuerit redargutus, Pater noster pro anima illius fratris eum redarguentis predicto modo dicere teneatur;
5 Si forte vero exinde redargutus, excusando se, dicere ipsum Pater noster contempserit, eodem modo duo Pater noster dicere teneatur pro anima eiusdem fratris eum redarguentis, cuius, vel alterius forte fratris, testimonio constiterit verum esse ipsum dictum verbum vel inutile vel otiosum (cfr. Mat 12,36) dixisse.
6 Dictas etiam Dei Laudes, ut dictum est, in principio et in fine ipsius orationis tam alte dicat et manifeste quod a fratribus illic manentibus intelligi valeat et audiri;
7 qui fratres, dum hoc ille dixerit, taceant et auscultent.
8 Si quis autem eorum, hoc contrafaciens hoc tacuerit, unum Pater noster eodem modo cum Dei Laudibus pro anima illius fratris dicentis dicere teneatur.
9 “Et quilibet frater cum cellam vel domum aut quemlibet locum ingressus fuerit, ibidem vel alibi fratrem, seu fratres, inveniens, Deum semper laudare et benedicere debeat diligenter”.
10 Quas Laudes eiusdem sanctissimi patris moris dicere semper erat, et ardentissima voluntate et desiderio fratres etiam alios volebat fore ad dicendum easdem sollicitos similiter et devotos.