1 Unde quodam tempore, considerans et audiens quod aliqui fratrum darent malum exemplum in Religione, et etiam quod fratres declinarent a summo apice professionis sue,
2 tactus dolore cordis intrinsecus (cfr. Gen 6,6), quadam vice in oratione dixit ad Dominum: “Domine, tibi recommendo familiam quam dedisti michi”.
3 Et dictum fuit ei a Domino: “Dic michi, quare contristaris tantum, cum aliquis fratrum exit de Religione et cum fratres non ambulant per viam quam tibi ostendi (cfr. 3Re 8,36)?
4 Iterum dic michi: quis plantavit fratrum Religionem? Quis converti facit hominem ad faciendum penitentiam in ea?
5 Quis dat virtutem perseverandi in ea? Nonne ego?”.
6 Et dictum fuit ei in spiritu (cfr. Act 11,12; Apoc 1,10): “Ego non elegi te pro homine litterato et eloquente super familiam (cfr. Luc 12,42) meam,
7 sed simplicem te elegi ut scire valeas, tam tu quam alii, quoniam ego vigilabo super gregem meum; sed posui te signaculum (cfr. Ag 2,24) ipsis, ut opera, que ego operor in te, ipsi in te debeant [prospicere et ea] operari.
8 Qui ambulant per viam (cfr. Ps 127,1) meam, habent me et habundantius habebunt (cfr. Ioa 10,10).
9 Qui vero per viam meam ambulare nolunt, id quod videntur habere auferetur ab eis (cfr. Mat 13,12; 25,29).
10 Quapropter dico tibi, ne tantum contristeris, sed age quod agis, operare quod operaris, quoniam in caritate perpetua (cfr. Ier 31,3) plantavi fratrum Religionem.
11 Unde scias quoniam tantum diligo ipsam quod, si aliquis fratrum, reversus ad vomitum (cfr. 2Pet 2,22; Prov 26,11), morietur extra Religionem, alium remittam in Religione, ut vice ipsius habeat coronam eius;
12 et ponatur, quod non esset natus (cfr. Mat 26,24), faciam ipsum nasci.
13 Et ut scias, quoniam vitam et Religionem fratrum spontanee diligo, ponatur quod in tota vita et Religione fratrum non remanerent nisi tres fratres, in perpetuum non relinquam”.