55.
1 Amore divino fervens, beatissimus pater Franciscus studebat semper ad fortia mittere manum (cfr. Prov 31,19), et dilatato corde viam mandatorum (cfr. Ps 118,32) Dei ambulans, perfectionis summam attingere cupiebat.
2 Sexto namque conversionis suae anno, sacri martyrii desiderio maxime flagrans, ad praedicandam fidem christianam et poenitentiam Saracenis et caeteris infidelibus, ad partes Syriae voluit transfetare. 3 Qui cum navem quamdam, ut illuc tenderet, intravisset, ventis contrariis flantibus, in partibus Sclavoniae cum caeteris navigantibus se invenit.
4 Videns autem a tanto desiderio se fraudatum, facto modico temporis intervallo, nautas quosdam Anconam tendentes, ut eum secum ducerent exoravit, quoniam eo in anno vix ulla navis potuit ad partes Syriae transmeare.
5 Verum illis hoc agere pertinacius recusantibus propter expensarum defectum, sanctus Dei confidens plurimum de Domini bonitate, navem latenter cum socio introivit.
6 Adfuit, divina providentia, tunc quidam, omnibus ignorantibus, secum necessaria victus ferens, qui quemdam Deum timentem (cfr. Iob 1,1) de navi ad se vocavit et ait ad eum: “Tolle tecum (cfr. Tob 11,4) haec omnia, et pauperibus his in navi latitantibus necessitatis tempore (cfr. Sir 8,12) fideliter exhibebis.
7 Sicque factum est ut, cum, tempestate nimia exorta, per multos dies laborantes in remigando (cfr. Mar 6,48), cibaria omnia consumpsissent, sola pauperis Francisci cibaria superessent.
8 Quae in tantum divina gratia et virtute multiplicata sunt ut, cum adhuc plurium dierum forent navigationis itinera, ex sui copia usque ad portum Anconae omnium necessitatibus plenissime subvenirent.
9 Videntes itaque nautae se per servum Dei Franciscum maris pericula evasisse, gratias egerunt omnipotenti Deo (cfr. Sir 50,19), qui semper in servis suis mirabilem et amabilem ostendit.
56.
1 Servus Dei excelsi (cfr. Dan 3,93) Franciscus, relinquens mare, terram deambulabat, eamque verbi vomere scindens (cfr. Deut 21,3), seminat semen vitae, fructum ( cfr. Mat 13,3) proferens benedictum.
2 Statim namque quamplures boni et idonei viri, clerici et laici, fugientes mundum (cfr. 2Pet 1,4) et diabolum viriliter elidentes, gratia et voluntate Altissimi, vita et proposito eum devote secuti sunt.
3 Sed licet electissimorum fructuum evangelicus palmes copiam ex se producat, martyrii tamen sublime propositum et desiderium ardens in eo nullo modo frigescit.
4 Post non multum enim temporis (cfr. Mat 25,19) versus Marrochium iter arripuit, ut Miramolino et complicibus suis Christi Evangelium praedicaret.
5 Tanto namque desiderio ferebatur, ut peregrinationis suae quandoque relinqueret comitem (cfr. 2Cor 8,19), et ad exsequendum propositum spiritu ebrius festinaret.
6 Sed bonus Deus, cui mei et multorum sola benignitate placuit recordari, cum iam ivisset usque ad Hispaniam, in faciem ei restitit (cfr. Gal 2,11), et ne ultra procederet, aegritudine intentata, eum a coepto itinere revocavit.
57.
1 Revertente quoque ipso ad ecclesiam Sanctae Mariae de Portiuncula, tempore non multo post, quidam litterati viri et quidam nobiles ei gratissime adhaeserunt.
2 Quos ipse, ut erat animo nobilissimus et discretus, honorifice atque digne pertractans, quod suum erat unicuique piissime impendebat.
3 Revera discretione praecipua praeditus, considerabat prudenter in omnibus cunctorum graduum dignitatem.
4 Sed nondum valet quiescere, quin beatum impetum animi sui adhuc ferventius exsequatur.
5 Nam tertio decimo anno conversionis suae ad partes Syriae pergens, cum quotidie bella inter christianos et paganos fortia et dura ingruerent, assumpto secum socio, conspectibus Soldani Saracenorum se non timuit praesentare.
6 Sed quis enarrare sufficiat, quanta coram eo mentis constantia consistebat, quanta illi virtute animi loquebatur, quanta facundia et fiducia legi christianae insultantibus respondebat?
7 Nam primo quam ad Soldanum accederet, captus a complicibus, contumeliis affectus, attritus verberibus non terretur, comminatis suppliciiis non veretur, morte intentata non expavescit.
8 Et quidem licet a multis satis hostili animo et mente adversa exprobratus fuisset, a Soldano tamen honorifice plurimum est suceptus.
9 Honorabat eum prout poterat, et oblatis muneribus multis, ad divitias mundi animum eius inflectere conabatur:
10 sed cum vidisset eum strenuissime omnia velut stercora contemnentem, admiratione maxima repletus est et quasi virum omnibus dissimilem intuebatur eum;
11 permotus est valde verbis eius et eum libentissime audiebat (cfr. Mar 6,20).
12 In omnibus his Dominus ipsius desiderium non implevit (cfr. Ps 126,5), praerogativam illi reser-vans gratiae singularis.