75
1 Dicebat saepe beatus Franciscus, quod verus frater Minor non multum stare deberet, quin pro eleemosynis iret.
2 “Et quanto nobilior”, ait, “filius meus est, tanto sit promptior ad eundum, quoniam taliter ei merita cumulantur”.
3 Aderat in quodam loco frater quidam ad eleemosynam nullus, ad mensam plures.
4 Quem sanctus attendens ventris amicum, fructus participem, laboris expertem (cfr. Heb 5,13), sic semel intulit ei: “Vade viam tuam, frater musca, quoniam vis comedere sudorem fratrum tuorum et esse otiosus in opere Dei (cfr. 1Cor 15,58).
5 Similis es fratri aponi qui laborem apum non sustinens, mella vult comedere primus”.
6 Deprehensam carnalis homo suam ingluviem noscens, mundum quem nondum dereliquerat repetit.
7 Exivit namque religionem, et qui nullus ad eleemosynam fuerat, nullus iam frater; qui plures ad mensam plurimus daemon efficitur.