Caput L.
82
1 Libet hic sancti visionem referre memoria dignam.
2 Nocte quadam, longa tandem oratione conclusa, lente soporatus obdormit.
3 Introducitur anima illa sancta in sanctuarium Dei (cfr. Ps 72,17), videtque per somnium (cfr. Gen 20,3) inter alia dominam quamdam sic se habentem: Caput aureum videbatur, argentea pectus et brachia, venter crystallinus, et deinceps in infimis ferrea; alta erat statura (cfr. Dan 2,32-33), subtili compage ac regula coaptata.
4 Verumtamen egregiae formae (cfr. Ez 23,23) domina mantello sordido tegebatur.
5 Mane surgens (cfr. Gen 24,54) beatus pater sancto homini fratri Pacifico recitat visionem, non tamen elucidat quid praetendat.
6 Hanc, etsi multi fuerint interpretati pro libitu, non ab re credo praedicti Pacifici interpretationem tenere, quam in ipso auditu suggessit ei Spiritus Sanctus (cfr. Ioa 14,26).
7 “Haec”, inquit, “domina egregiae formae (cfr. Ez 23,23) formosa anima sancti Francisci est.
8 Caput aureum contemplatio et sapientia aeternorum: pectus et brachia de argento (cfr. Dan 2,32) eloquia Domini (cfr. Ps 11,7) sunt corde meditata (cfr. Ps 118,11) et opere adimpleta (cfr. Gen 11,6):
9 rigida crystallus sobrietatem, splendida castitatem designat: ferrum firma perseverantia est:
10 porro sordidum mantellum despectum corpusculum crede, quo anima pretiosa (cfr. Prov 6,26) contegitur”.
11 Multi attamen, spiritum Dei habentes (cfr. Dan 4,5; 1Cor 7,40), dominam istam, velut sponsam patris, intelligunt paupertatem.
12 “Istam”, inquiunt, “fecit gloriae praemium auream, famae praeconium argenteam, una foris et intus absque loculis professio crystallinam, finalis perseverantia ferream.
13 Huic autem praeclarae dominae mantellum sordidum animalium hominum (cfr. 1Cor 2,14) reputatio texuit”.
14 Plures oraculum istud religioni coaptant, successionem temporum cursu Danielis sequentes.
15 Sed ad patrem pertinere hinc maxime liquet, quod arrogantiam vitans, interpretari penitus noluit.
16 Et quidem si stillasset ad ordinem, non muto silentio pertransisset.